Θαργηλία. 6ος – 5ος αιώνας π.Χ.

 

 

 

Μια πράκτορας (όργανο της περσικής διπλωματίας), εταίρα και κατόπιν βασίλισσα της Θεσσαλίας.

Η Θαργηλία ήταν από τη Μίλητο της Ιωνίας, γεννήθηκε στα τέλη του 6ου π.Χ.. Η ομορφιά της, η παιδεία της, και ευστροφία της την οδήγησαν να γίνει βασίλισσα επί μακρό χρόνο στη Θεσσαλία μετά απ’ την “πρακτορική” δράση της στον ελλαδικό χώρο. Όπου έδρασε στα χρόνια των Περσικών πολέμων. Με τη τέχνη, τη λάμψη και την πολιτική “σοφία” της κατόρθωσε να ελέγχει δυνάστες και να καθορίζει την τύχη ολόκληρων πόλεων. Τα φυσικά και εκπαιδευτικά προσόντα που διέθετε στάθηκαν ικανά, ώστε να διασπείρει αρχές μηδισμού στο πολιτικό παρασκήνιο διαφόρων ελληνικών πόλεων και να καταστήσει άνδρες ικανούς και πολιτικά ισχυρούς, πολύτιμους φίλους και συμμάχους του Βασιλέα των Περσών. Μάλιστα η Ασπασία, η γνωστή παλλακίδα του Περικλή, την είχε σαν πρότυπο της, καθώς σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Ασπασία (όπου καταγόταν και εκείνη απ’ τη Μίλητο), συγκρινόταν με την διαβόητη Θαργηλία.

Η ιστορία έγραψε: ότι η Θαργηλία προώθησε (περισσότερο στη Θεσσαλία),την ιδέα του μηδισμού στις ελληνικές πόλεις-κράτη, καλλιεργώντας την στους σημαντικούς πάντα εραστές της, την συμπάθεια και συμμαχία προς το βασιλιά των Περσών.

Προσπάθησε στην αρχή να αναρριχηθεί, στης αρχαίας Αθήνας τα ύπατα πολιτικά αξιώματα, όμως λόγω της δομημένης έτσι κυβερνητικής πολιτικής αρχής, της Αθήνας, έστρεψε σε άλλα καίρια σημεία, (για την κατακτητική είσοδο των Περσών), τον ενδιαφέρον της.

Σε κατοπινές μαρτυρίες φαίνετε να είχε φιλοσοφικές τάσεις κάτι που μόνο οι όψιμες πηγές (η εγκυκλοπαίδεια του Σούδα), αναφέρουν.

Η Θαργήλια μετά από τις διάφορες ερωτικές σχέσεις της -14 γάμους τις προσάπτουν οι αρχαίες πηγές- εμφανίζεται σαν βασίλισσα στη Θεσσαλία στο πλάι του βασιλιά Αντίοχου.

Ο Αντίοχος περί του οποίου έγραψε ο Θεόκριτος κ.α., διετέλεσε ταγός των Θεσσαλών και ο « βασιλεύων πάντων Θετταλών » κατά την χαρακτηριστική έκφραση του Αισχίνου του Σωκρατικού. Φιλοξένησε, στην αυλή του, τους συγχρόνους του μεγάλους ποιητές της αρχαίας Ελλάδας. Υμνεί στο ποίημά του ο Κείος ο Σιμωνίδης, την φιλοξενία, τον πλούτο και την δύναμη του Αντιόχου. Στην Φάρσαλο η Θαργηλία με τον Αντίοχο έζησε ,ως ερωμένη αρχικώς και μετέπειτα ως νόμιμη γυναίκα του για τριάντα χρόνια. Αυτή ασκούσε μέγιστη επιρροή σ ‘ αυτόν , όπως φανερώνεται στη σχετική βραχυλογία του Σούδα « βασιλεύσασα Θεσσαλών τριάκοντα έτη».

Η Θαργήλια συμβασίλευσε με τον Αντίοχο σαν απόλυτοι ταγοί στη Θεσσαλία και τον διαδέχτηκε στην εξουσία μετά το θάνατό του, περίπου το 515 π.Χ.. Η βασιλεία της στη Θεσσαλία δεν είχε κατά πάσα πιθανότητα τη μορφή της μοναρχικής διακυβέρνησης, αλλά της διατήρησης της σεβαστής και ισχυρής θέσης που η Θαργηλία κατείχε και πριν από το θάνατο του Αντιόχου, ως σύζυγος-βασίλισσα, υπό τους διαδόχους του πλέον στην ταγεία των Αλευαδών.

Όταν ο Ξέρξης το 480 π.Χ. εκστράτευσε στην Ελλάδα, η Θαργηλία τον υποδέχτηκε φιλικά και πέτυχε να μείνει το βασίλειό της αλώβητο.

Η Θαργηλία τέλος λέγεται, πως βρήκε βίαιο θάνατο από κάποιον Αργείο, τον οποίο είχε κάποτε στείλει στη φυλακή.

 

Βιβλιογραφία:

Ehlers, B., Eine vorplatonische Deutung des sokratischen Eros: der Dialog Aspasia des Sokratikers Aischines .München 1966.

Anonymus, de mulieribus 11 .Westermann.

Εγκυκλοπαίδεια Σούδας.

 

Ηλεκτρονική πηγή: http://www.ehw.gr/asiaminor/Forms/filePage.aspx?lemmaId=4472

 

Αρθρογραφία δημοσιευμένη.

 

 

Annyra P. Ezmperg.